تاریخچه پیتزا: 

این روزها پیتزا یکی از غذاهای مطلوب ما ایرانی ها هم محسوب می شود،

آنقدر مطلوب که اگر مدتی از خوردن آن، محروم شده باشیم شدیدا هوس خوردن آن به سرمان می زند.

و با رفتن به یکی از پیتزافروشی هایی که تعدادشان نیز کم نیست سعی می کنیم این میل و هوس را برطرف کنیم.

صفر تا صد تاریخچه فست فود

تصویر اولین پیتزای جهان چگونه به وجود آمد؟

البته میل به پیتزا فقط مربوط به ایرانیها نیست بلکه در سراسر جهان به خوردن پیتزا تمایل بسیاری دارند.

شاید بارها به فکرمان افتاده باشد این غذای لذیذ چگونه و توسط چه کسی برای اولین بار درست شده است.

روایت های مختلفی درباره تاریخچه پیتزا مطرح است.

متداول ترین آن این است که پیتزا برای اولین بار در ناپلز ایتالیا در قرن هفدهم درست شد.

در آن زمان پیتزا غذای مردم فقیر، ترکیبی از خمیر نان، گوجه ، پونه کوهی و پیاز و ریحان بود.

این پیتزا توسط گاریهای دستی به ماهیگیرانی که خسته و گرسنه از ماهیگیری برمی گشتند فروخته میشد.

سرانجام آوازه این غذای ساده به بیرون از ناپلز رسید و مردم برای چشیدن این غذا به آنجا سفر کردند.

پس از آن بود که بسیاری از مردم اطراف ناپلز یاد گرفتند پیتزا را در خیابان های شهرشان بفروشند.

و سپس اولین رستوران پیتزافروشی در ناپلز افتتاح شد.

از این روست که پیتزافروشی های این شهر همچنان معروف است.

صفر تا صد تاریخچه فست فود

روایت دیگری درباره تاریخچه پیتزا وجود دارد که می گوید پیتزا ابتدا متعلق به ایرانیان بوده است.

سربازان داریوش نوعی نان پهن روی سپرهای خود می پختند و روی آن را با پنیر و خرما می پوشاندند.

یونانی ها پختن چنین نان هایی را از ایرانیان آموختند.

این نان از یونان به روم رفت و در جنوب ایتالیا معمول شد.

تاریخچه پیتزا

با وجود اینکه برخی اعتقاد دارند پیتزا از روم به جنوب ایتالیا راه یافت و تا مدت ها آن را غذای فقیران می نامیدند.

برخی نیز عنوان کرده اند این غذای بسیار خوشمزه قدمتی نسبتا طولانی دارد و به زمان اهالی یونانی ساکن در ماگناگریسیا در جنوب ایتالیا باز می گردد.

همچنین گفته می شود رافائل اسپوزیتوکه در نانوایی ای در شهر ناپل کار می کرد به فکر درست کردن پیتزای مخصوصی افتاد و آنرا به عنوان هدیه برای پادشاه امبرتو و ملکه مارگاریتا برد.

این پیتزا شکلی بسیار میهن پرستانه داشت و مثل پرچم ایتالیا به رنگ های سفید و قرمز و سبز درست شده بود.

ملکه از این پیتزا بسیار استقبال کرد و به احترام او نام این پیتزا را مارگاریتا (یا همان پیتزای سبزیجات) گذاشتند تا حدود سال 1830 پیتزاها در دکه های کنار خیابان به فروش می رسیدند و اولین پیتزا فروشی واقعی به نام آنتیکاپورت آلبا در ناپلز باز شد.

از آن پس پیتزا در بین ایتالیایی ها بسیار محبوب شد و بزودی به صورت غذای محلی آنها درآمد.

اما در آمریکا و  دیگر کشورها چندان جایگاهی نداشت،

تا این که یک مهاجر ایتالیایی به نام جنارولمباردی مغازه کوچکی در محله ایتالیایی نشین نیویورک باز کرد.

شاگردش آنتوتیوتوتونوپرو شروع به پختن پیتزا و فروش آن در مغازه کرد.

طولی نکشید که پیتزاهای توتونوپرو بسیار پرطرفدار شد،

و لمباردی را به فکر باز کردن یک پیتزافروشی در سال 1905 انداخت.

بعد از جنگ جهانی دوم مصرف پیتزا بین سربازان آمریکایی در ایتالیا بسیار پرطرفدار شد به طوری که گاهی پیتزافروشی ها نمی توانستند جوابگوی تقاضای بی حد و مرز مشتریان آمریکایی خود باشند.

سربازان آمریکایی که از این غذای محلی خوششان آمده بود آن را با خود به خانه بردند .

 ایتالیایی ها که بعد از جنگ اقتصادشان صدمه دیده بود با مهاجرت به سایر کشورهای اروپایی پیتزا را در تمام اروپا رواج دادند.

با رشد جمعیت در دهه 1950 بخصوص در آمریکا کم کم رستوران های زنجیره ای بوجود آمد،

چون پیتزا نسبتا سریع و آسان تهیه می شد و حملش آسان بود.

رستوران ها نیز به این فکر افتادند که برای جلب مشتری بیشتر قسمتی از کار خود را به حمل پیتزاهای سفارش داده شده به خانه مشتریانشان (بصورت مجانی) اختصاص دهند.

در ایران نیز سال 1347 رضا رئیسی فارغ التحصیل کشاورزی از دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا در سنت لوئیس ابیسپو اولین پیتزافروشی را به نام «پیتزا پنتزی» افتتاح کرد.

البته برخی اعتقاد دارند اولین پیتزافروشی تهران پیتزا داوود نام دارد که در خیابان نوفل لوشاتو قرار دارد و تا به امروز هم به مشتریان خود سرویس می دهد.

در مجموع می توان گفت با تمام سلامت و رنگ و بوی عالی غذای ایران که بسیار تاثیرگذار بود.

نمی توان از این مساله به آسانی گذشت که متاسفانه در چند سال گذشته ذائقه ایران بشدت فرنگی شده تا آنجا که یکی از مهمترین تفریحات ایرانیان در این روزها رفتن به فست فودها و اغذیه فروشی هایی است که با نام فست فود شناخته می شود که البته این فرهنگ جدید خود پژوهشی جداگانه می طلبد.